தாயே வானவீட்டில் நீ வாழவெளிக்கிட்டு வருடம் ஒன்றானது ---- வல்லவரின் வலதுபுறம் உன்னை வழியனுப்பிவிட்டு இங்கே வலுவிழந்து கிடக்கின்றன உன் நேசக்கரங்கள்--- பற்றவைத்த நெட்டை மெழுகுவர்த்தி வாசலில் உன் வரவை காணாமல் உருகி கட்டையாகி நிற்கின்றது---- நிஜத்தில் நீ இல்லாமல் போனதால் கனவு கூட எங்களை காண மறுக்கின்றது--- பதுவாலயா நாயகனின் ராசாத்தியே நீ பற்றிநின்ற செவ்வரத்தம் பூக்கள் உன் பாதம் காணாமல் பதறிக்கிடக்கின்றன-- வா தாயே வா-- ஒற்றை சூரியன் மறைந்தும் வருவதில்லையா?? இலைஉதிர்த்த கிளைகள் தழைப்பதில்லையா?? கரை கடந்த அலைகள் மீண்டும் அதை தொடுவதில்லையா?? வா தாயே வா