அன்புள்ள அருண், ஊரிழந்து உறவிழந்து நாடு விட்டு நாடு வந்து - இங்கு நாம் புது உறவு கண்டோம் நட்பையும் தாண்டியது நம் உறவென நாழிகையும் நம்பியிருந்தோம் உன் புன்னகையால் நம் எல்லோரையும் கட்டிப்போட்டாய் உபசரிப்பால் நீ உயர்ந்து நின்றாய் பக்கத்துப் பையன் மகேஸ் போத்திலுடன் காத்திருக்க பக்கையாவும் பாட்டிக்கு எப்போதும் தயாராயிருக்க கந்தப்புவும் கிருபாவும் காலமெல்லாம் வருவோமென கங்கணம் கட்டி நிற்க நீ மட்டும் தனியாக சொல்லாமல் சென்று விட்டாய் நம் ஐவரில் இளையோனே - நீ முதற் போக நினைத்தது ஏனோ? புரியாமல் தவிக்கின்றோம் - தினம் கண்ணீரில் மிதக்கின்றோம் வழியனுப்பவும் முடியாமல் இன்னும் விழி பிதுங்கி நிற்கின்றோம் எம்மினிய நண்பனே! இவ்வுலகில் நாமருக்கும் இறுதி நாழிகை வரை உன் நினைவில் எப்போதும் நாம் இருப்போம்.