எண்ணத்தில் உள்ளதெல்லாம் எழுத முடியவில்லை, பொல்லாத பிணியினாலே பொன்னான மேனியிங்கு விண்ணுலகம் போகுமென்று, கண்ணுக்கு இமை போல நகமும் சதையுமாய் நாளெல்லாம் வாழ்ந்தவளை நொடிப்பொழுதில் இழந்து தவிக்கும் அருள் ரூபா; மண்ணில் பிறப்போர் எல்லோரும் இறப்பது பெருவழக்கு, தேற்றுதற்கு யாருமின்றி ஆற்றாது அழுகின்ற அன்பின் சகோதரா, ஆண்டவனை வேண்டி நிப்போம் ஆத்மா சாந்திக்காய். சாந்தி! சாந்தி!! சாந்தி!!! பிரியமுடன் அருண்- மொன்றியால், கனடா