உன் மறைவு வலி உன் சட சட பேச்சும் உதட்டோரப் புன்னகையும் என்றும் எம் மனங்களில் வீற்றிருக்கும்! நாம் கண் தூங்க நினைத்தாலும் விழிமடல் முழுதும் நீ தானே! நிறைந்து நிற்கின்றாய் நீண்டு நீ வாழ வேண்டும் என்றே தானே நாம் விழித்திருந்தோம் இடை நடுவில் எமைப் பிரிய நாம் என்ன பாவம் செய்தோமோ? மீண்டும் நீ வந்திட ஒரு விந்தை தான் நிகழாதோ? வித்துடல் மறைந்தாலும் உன் நினைவுகள் என்றும் எம்முள் புதைந்திருக்கும்!!!