சித்தப்பா, 1987 ஆண்டு இடம்பெயர்வின் போது "பெற்றால் தான் பிள்ளையா" என தந்தையின் நிலையில் இருந்து எம்மை பாதுகாத்தீர். அது மட்டுமா, எம்முடன் marble விளையாடுவதும், ஒய்வு நேரங்களில் பகிடி கதை சொல்வதும் என இடம்பெயர்வை ஒரு குடும்ப சுற்றுலாவாகவே மாற்றினீர். எமது திருமணத்தை எல்லோரும் எதிர்த்த பொது, எனது துணைவியை அழைத்து விருந்தேம்பி, அகமகிழ்ந்தீர். கடந்த வருடம் கூட, கொடிய நோயினால் பீடிக்கப்பட்டு இருந்த போதும், நாம் வந்த பொழுது எம்மை அடையாளம் கண்டு பெயர் சொல்லி வரவேற்றீர். சென்றுவாருங்கள் சித்தப்பா, உயிர் இருக்கும் வரை உங்கள் நினைவுவிருக்கும். டினேஷ், சந்தனீ,எழில்.