நம்ப முடியாத இழப்புபை நம்பித்தான் ஆக வேண்டும் என்றாகிவிட்டது. நாட்கள் முழுவதும் நியூடன் நினைவாகவே இருக்கின்றது. பழகிய அழகிய நாட்களை நினைத்துப்பார்கின்றேன். இறுதியில் வலிகளோடு அவன் வாழ்ந்த நாட்கள் தான் கூட போல தோன்றுகின்றது. மச்சி, மச்சி என்று கூப்பிட்ட குரல் ஓய்ந்து போனது… என்னுடன் எப்பவும் அன்பாக பழகிய உறவு ஒன்று என்னை விட்டுப்போனது. கண்கள் குளமாகி, மனம் ரணமாகி, அவன் பிரிவின் வாடும் உறவுகளுக்கு எப்படி ஆறுதல் கூறுவது? தேற்றிக் கொள்வோம்… அவனின் நினைவிகளை மனதில் சுமந்து விடை கொடுப்போம். ஆத்மா சாந்தியடையட்டும். மீண்டும் ஓர் நாள் அவனை சந்திக்க ஏங்கும் உறவுகளின் நானும் ஒருவனாக குடும்பத்தினர் , நண்பர்கள் துயரில் நானும் பங்கேற்கின்றேன். டென்மார்க் உறவுகளின் கண்ணீர் அஞ்சலிகள்💐🙏🏾😭