இன்சொல்லே மந்திரமாய் நன்னெறியின் காவலனாய் அச்சமிலா வீரனாய் வாய்மையின் ஒளிவிளக்காய் கழகத்தின் அச்சாணியாய் பழக்கத்தில் பண்பாளனாய் புயலினில் கப்பலுக்கோர் கலங்கரை விளக்காய் மலை போல் துன்பம் வந்தும் எம்மை தலை மேல் தாங்கிய இதயமே தளர்ந்தும் நாவிலே உன் குரல் களங்கமிலா ஒற்றுமையென ஒலித்தே ஓய்ந்ததோ என்று எம்மனம் ஏங்க வைத்து தந்தையாய் தமயனாய் தங்கவேலாய் நண்பனாய் கண்டோருக்குத் தன்னார்வத் தொண்டனாய் கழகத்தின் அரு மருந்தாக இருந்தெமை காத்த கனவானே இனியுனை எங்கு காண்பேனோ இறைவனடியில் நீ வாழ்க வளமுடன்