நேற்றுவரை எம்மோடு இருந்தாய் எங்களில் ஒருவனாய் அன்போடு வாழ்ந்தாய். கள்ளம் கபடமற்ற நல் உள்ளம் கொண்டவனே! அதனால் தானோ காலன் உனை கவர்ந்து கொண்டான் கால் வழியில்! உத்தமானாய் வாழ்ந்ததால் தான்- மகேஷ் உன்னை காலன் உயிரெடுத்தான் சொர்க்கத்தின் வாசல் திறந்த போது- உன்னை சொர்க்கத்திற்கே கூட்டிச்செல்ல! நீள் துயில் கொள்பவனே நிம்மதியாய் நிரந்தரமாய் நீ தூங்கு சொர்க்கத்தில் நிலையற்ற இவ்வுலகில் நிர்க்கதியாய் எமைவிட்டு நிரந்தரமாய் போய்விட்டாய்! என்றும் கண்ணீருடன சிவா சிவகுமார்.