அன்புள்ள பெரியமாமா! முதன் முதல் மாமா என்று அழைக்கும் பாக்கியத்தை நமக்கு கொடுத்தீர்கள்! அன்று முதல் இன்று வரை அன்பு மட்டும் தான் பார்த்து இருக்கின்றோம்! ஓர் பொறாமை இல்லை சுடு சொற்கள் இல்லை முன்னொன்று பின்னொன்று பேசியதில்லை நெஞ்சமெல்லாம் சுமை இருந்தாலும் யாரைய்யும் வஞ்சியதில்லை உதவி கேட்டு கெஞ்சியதில்லை நிராயுதபாணியாய் நின்ற போதும் புன் சிரிப்புக்கு ஒர் குறையும் இல்லை உங்கள் சட்டையில் ஓர் கசங்கல் தன்னும் பார்த்ததில்லை நல்லதுக்கு காலம் இல்லை இந்த கடவுளுக்கு வேறு வேலை இல்லை மாமா என்று அதட்ட மாட்டீர்களே அலங்கரித்து வந்து நின்றால் நின்று ரசிப்பீர்களே பெரிய மாமா என் நாடு வரும் போது எங்களை பறந்து வந்து பார்க்க இனி நீங்கள் இல்லையே மாமா இத்தனை சீக்கிரம் உங்ஙள் இழப்பை தாங்க முடியவில்லையே தாய் மாமான் தலைச்ச மாமன் உங்ஙள் வீச்சு நடை எல்லாம் மூச்சிழந்து போனது ஏனோ மாமா இனிமேல் எனக்கு ஏழு மாமா என்று எப்போது பெருமை கொள்ள போகின்றேன் முத்து முத்தான பிள்ளைகளை விட்டு விட்டு முத்தி அடைந்து போனதேன் மாமா ஏதும் இல்லாமல் போகின்றேன் என்று நினைக்காதீர்கள் எங்கள் நெஞ்சங்களை எல்லாம் கொத்து கொத்தாக கொண்டு செல்கிறீர்கள் என்றென்றும் கண்ணுகுள்ளே மாமா நீங்கள் மண்ணுக்குள் போனாலும்!!!