"எங்குற்றீர் அம்மம்மா இமைப்பொழுதில் எமைவிட்டு" எங்குற்றாய் அம்மம்மா இமைப்பொழுதில் எமைவிட்டு; தவியாய் தவிக்கின்றோம் உம் குரல் கேட்க; கொரானாவின் பிடியில் சிக்கி தவிக்காது ,கூடியிருந்து கண் திறந்து பார்த்தோமே; இத்தனையும் பார்த்து நயனமதை மூடாமல் சொல்லாமல் சென்றதேனோ! பாவிகள் நாம் ஆனோம். வையகத்தில் நாம் உயர உமை மறந்து உழைத்தாயே! தலை நிமிர்ந்து மழலைகள் நாம் மனிதர்களாய் வாழ்ந்திடவே; மெழுகாக உமை உருக்கி வெளிச்சம் பல தந்த தாயே; அம்மம்மா எமை வளர்த்த பொன்னான மேனி இன்று வாடிக்கிடக்கையிலே வயிறு எரிகின்றதே! அன்றில் பறவையை போல் தாத்தாவுடன் சேர்ந்து இருந்து கோபுரம் போல் நாம் உயர வானிருந்து வழிகாட்டிடுவீர்! பேரப்பிள்ளைகள்